ที่มาของชื่อ 'ซาน' เป็นชื่อแรกแต่กำเนิดมา มาเปลี่ยนเป็นไซเรนในภายหลัง เหตุผลคือป๊าเอาผมไปดูดวงแล้วแม่หมอทักว่า 'ถ้าไม่เปลี่ยนชื่อจะตายเอานะคุณชาย' ป๊าพอได้ยินแบบนั้นก็เปลี่ยนชื่อผมใหม่ทันทีเลย ที่มาของชื่อผมมันก็มีแค่นี้

'คุณชาย' โดนเรียกแบบนี้ก็เพราะป๊าเป็นคนใหญ่คนโต ถึงจะห้ามให้หลายคนเลิกเรียกแบบนี้แต่มันก็มีบ้างที่จะโดนเรียก สุดท้ายเลยไปปรับความเข้าใจกับคนที่รู้จักและคนที่บ้าน จนในที่สุดพวกเขาก็เลิกเรียกผมแบบนั้น

ส่วนเรื่องของซัน ผมแอบสงสัยเขาอยู่แล้ว ตั้งแต่แรกๆ ที่พบกันก็ไม่ได้วางใจซะทีเดียวนักหรอก ทำตัวแบบนั้นใครบ้างไม่สงสัย เริ่มจากเข้าหา มาตีสนิท มาอยู่คอนโดเดียวกัน การกระทำต่างๆ ก็ไม่ได้โง่ถึงขั้นดูไม่ออกว่าซันมันชอบ ผมเตรียมใจไว้อยู่แล้ว ว่าอาจจะมีสักวันที่ผมตกหลุมเขา แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

ตั้งแต่ซันกลับเกาหลีไป ทางก็สะดวกมากขึ้น เวลาจะทำงานส่วนตัวอะไรมันก็ง่าย

แต่แล้ววันหนึ่ง... มีคนแฮกข้อมูลผม ผมโกรธจนควันออกหูได้ กล้ามากนะที่มาแฮก อยู่ดีไม่ว่าดี ผมเลยให้คนไปแฮกข้อมูลคืน สิ่งที่คาดไม่ถึงคือบุคคลหนึ่ง 'ซัน' เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ที่นั่น ดูเหมือนจะเป็นคนมีชื่อเสียงแต่กลับบอกไม่ได้ว่าทางด้านไหน พยายามค้นหาแล้วแต่ก็ไม่เจออยู่ดี เก่งดีจริงๆ

ในวันที่ซันกลับมาอีกครั้ง เขาดูเปลี่ยนไปจากแต่ก่อน ไม่ว่าจะเป็นสไตล์การแต่งตัว การพูด สกินชิพ การรุกที่เกิดมากขึ้นเรื่อยๆ ลุกลามเข้ามาในสิ่งที่ไม่ควรรู้เห็น

"จ้องกูนานไปแล้ว เขินนะเนี่ย" ผมเบะปาก

"หลงตัวเองเกินไปหน่อยไหม"

"ไม่เท่าหลงแฟนหรอก" เดี๋ยวนี้วันวันมันไม่ทำอะไรแล้ว หยอดลูกเดียว หยอดอยู่นั่นแหละ

"วันนี้ไปเดตกันอีกเปล่า"

"ไม่ไป จะเล่นเกม"

"เกมสำคัญกว่ากูเหรอ"

"ใช่" ซันยกมือทาบอก

"เจ็บนะเนี่ย"

"เตือนจริงๆ เลยนะ อย่ารู้อะไรไปมากกว่านี้ มันจะถลำลึกเกินไป"

"แต่มึงเป็นแฟนกูไง"

"แล้วไง ในอนาคตมึงก็อาจจะมีคนอื่นก็ได้ ใครจะไปรู้"

"ไม่เชื่อใจกูเหรอ"

"ไม่ ใจคนเรามันเปลี่ยนไปได้หมดทุกวินาทีนั่นแหละ อย่ามายึดติดกับกูมาก"

"แล้วตอนนี้มึงชอบกูไหม"

"..."

"ชอบไหม"

"..."

ทำไมต้องพร่ำถาม อยากได้คำตอบขนาดนั้นเลยเหรอ

"ไซเรน ชอบกูไหม"

"...ชอบ" ทันทีที่ได้คำตอบ ซันก็ยิ้มกว้าง ดึงผมเข้ามากอด

"กูก็ชอบมึง เห็นไหม เรายังชอบกันดี"

"อนาคต..."

"ไม่ต้องไปสนอนาคต กูสนใจแค่มึงเท่านั้น"

...ใจเต้นรัวอีกแล้ว

"งั้นมึงบอกกูได้ไหม"

"ได้"

"ต้องตอบทุกอย่างนะ"

"ตกลง"

"ที่นั่นมึงเป็นอะไรกันแน่ กูรู้แค่ว่ามึงเป็นคนมีชื่อเสียง"

"ได้ยินขนาดนั้นเลยเหรอ ชมกันเกินไปแล้ว"

"ตอบสักที เลิกอ้อมโลก"

"ใจร้อนจังเลย" ซันพร่ำจูบริมฝีปากซ้ำๆ ก่อนผละออกมา "ใจเย็นก่อน"

"อือ"

"พอดีทำธุรกิจส่วนตัวที่นั่น เป็นเจ้าของแบรนด์ขายครีม สกินแคร์เทือกนี้"

"ห๊ะ แค่นั้นเหรอ"

"แค่นั้นแหละ พอดีครีมมันดัง"

"แล้วทำไมแฮกข้อมูลกูได้"

"ให้เพื่อนแฮกเล่นฆ่าเวลาเฉยๆ แต่ดันเจอมึง พวกลูกน้องเพื่อนเลยโทรมารายงาน"

"แฮกเล่น? เฮอะ"

"ทีนี้ตามึงตอบกูบ้าง" พยักพเยิดหน้า "เรื่องที่ทำไว้กับบริษัทXXX ฝีมือมึงรึเปล่า"

"อันไหน ที่ปล่อยคลิปหลุดประธานกับหญิงสาวเหรอ"

"ไม่" ผมทำท่าทางคิดหนัก

"อืมมมม งั้นที่แอบเอาจิ้งจกกับตุ๊กแกไปปล่อยในห้องทำงาน"

"มึงทำแบบนั้นเหรอ" ซันอึ้ง "แต่ไม่ใช่เรื่องนั้นที่พูดถึง"

"เรื่องไหนล่ะวะ"

"เรื่องยักยอกทรัพย์"

"อ้ออออ"

"มึงเหรอ"

"เปล่า ไม่ใช่ ลูกประธานทำต่างหาก"

"ยังไง"

"ก็ลูกเขาเห็นคลิปหลุดของพ่อกับคนในบริษัทเลยแค้นน่ะสิ ที่ทำแม่เขาตายแถมยังมาเอาคนใหม่หน้าไม่เลือก ก็เลยยักยอกเงินซะเอง ที่ข่าวไม่ออกมามีแต่ข่าวลือก็เพราะแบบนี้แหละ คนขี้ขลาดกลัวโดนจับได้ว่าเป็นลูกตัวเอง"

"แล้วมึงรู้ได้ไง"

"ก็มันเป็นเพื่อนกู ทำไมจะไม่รู้ จะบอกว่าไม่เคยเห็นกูมีเพื่อนนอกจากมึงล่ะสิ มีเยอะแยะเลยต่างหาก"

"ลึกลับนักนะ"

"มันไม่ใช่เรื่องลึกลับอะไรหรอก ถ้าใครถามกูก็ตอบ ไอ้เด็กนั่นมันอยากให้คนอื่นรู้จะตายว่าพ่อมันเหี้ยยังไง"

"เด็กนั่น? กี่ปี"

"น้อยกว่าเราสองปี มันชื่อเวฟ มีอะไรจะถามอีกไหมครับ"

"ตอนนี้ยังติดต่อกันไหม"

"เรื่อยๆ เรื่องพวกนี้มันซับซ้อน คนนอกอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก"

"บางทีมึงก็พูดจาทำร้ายจิตใจกูนะ รู้ตัวไหม"

"รู้ ก็จงใจ จะได้หนีไปจากกูสักที"

"อยากให้ไปขนาดนั้นเลยหรือไง"

"อืม"

"จะบอกอะไรให้นะ"

"อะไร"

"กู-ไม่-ไป" ผมพรูลมหายใจรดหน้าซันเฮือกใหญ่

"เออ เอาที่มึงสบายใจเลย"

"ทีนี้ไปเดตกันนะครับ"

"เดตไหนอีก ขี้เกียจ จะเล่นเกมมม"

"งอแงเก่ง"

"เฮ้อ พูดอะไรก็ไม่ฟังใช่ไหม เดี๋ยวจับปล้ำแม่งเลย"

"มาดิ จะออนท็อปหรือนอนเฉยๆ จะท่า69 หรือท่าไหนก็ได้หมด"

"ไอ้สัตว์เอ้ย"

"เรามามีเซ็กส์กันไหม"

"หะ..." ลมหายใจขาดห้วงอีกครั้ง โดนรุกล้ำอีกแล้ว

แผ่นหลังถูกมือใหญ่สอดเข้ารั้งไว้ อีกข้างลูบไล้ผิวเนียน นิ้วเรียวเคลื่อนขึ้นข้างบน บีบเม็ดสีสวย ริมฝีปากละออก ซันมุดเข้ามาใต้เสื้อก่อนจะปรนเปรอยอดอกอีกข้าง

"อือ อ๊ะ" ยกมือทาบปากไว้ กลั้นเสียงสุดกำลัง

"เลิกกลั้นได้แล้ว ทรมานเปล่าๆ ของมึงตั้งแล้วนะ" ซันวางมือลงบนแก่นกาย ออกแรงบีบเบาๆ

"ไม่ต้องมายุ่ง! " ผมผลักซันออก วิ่งไปเข้าห้องน้ำ

"มีคนช่วยมันรู้สึกดีกว่านะ"

"หุบปาก! "

"หุบก็ได้ แต่จะทำไงดีล่ะ ของกูก็ตั้งแล้วนะ"

"กูจำเป็นต้องรู้เหรอ"

"ต้องสิ ก็มึงเป็นสาเหตุที่ทำให้มันตั้ง"

ผมกัดปากตัวเองแน่น ถอดกางเกงออกแล้วควักมันออกมา พยายามช่วยตัวเองเงียบๆ

"อือ...อ๊ะ"

"ครางดังกว่านี้หน่อยสิ ไม่ได้ยินเลย เปิดให้เข้าไปได้ไหม"

"กูบอกให้หุบปากไง!!! "

"ขอโทษๆ "

ผมพรูลมหายใจ ก่อนจะกลับมาใช้สมาธิจดจ่อสิ่งที่กำลังทำอยู่

ผมสาวมือรูดขึ้นลง ขยี้บดบี้บนหัวไปเรื่อยๆ มีหลุดครางออกมาบ้างเพราะใกล้จะเสร็จ น้ำสีขุ่นเริ่มไหลออกมาตามแก่นกาย มือชักขึ้นลงรัวเร็ว เหงื่อเริ่มไหลลงตามกรอบหน้าพร้อมกับน้ำที่กำลังจะทะลักออกมา

"อ้ะ อ๊าาาา" ผมเชิดหน้าขึ้นสูง สูดลมหายใจเข้าก่อนจะเริ่มปรับลมหายใจให้เข้ากับจังหวะ

...เลอะมือหมดเลย

ผมเดินไปล้างมือก่อนจะเปิดประตูออกไป แต่ดันเดินออกไปชนซันที่นั่งชักอยู่

"คือกูไม่เห็นมึง"

"มึงแม่งโครตน่าเอาเลยรู้ตัวปะ กูห้ามใจตัวเองไว้หลายครั้งมาก อ่าห์"

"มึง..."

"ซี๊ดดดด"

ซันดึงกางเกงที่เปียกน้ำของผมลง โยนมันทิ้ง ก่อนดึงผมไปนั่งบนตัก ตอนนี้ท่อนล่างของผมกับเขาไม่เหลืออะไรแล้ว ของผมยังเหลือเสื้อผ้าท่อนบน แต่ซันไม่เหลือสักชิ้น

"นั่งนิ่งๆ ก็ได้ ช่วยรับผิดชอบกูหน่อยนะ" ผมไม่เอ่ยอะไร แต่ก็พยักหน้ารับ

"มึงเสร็จเร็วจัง ไม่เป็นไรอีกรอบก็ได้เนอะ" ซันยกตัวผมเข้ามาใกล้อีกจนแกนกลางของเราทั้งสองติดกัน

"ถ้าไม่มากไป ขยับให้ได้ไหม"

"ลองอ้อนวอนดูสิ"

"ขยับให้หน่อยครับ ขอร้อง นะคนดี" ผมกระตุกยิ้ม จับไหล่ของเขาไว้แล้วขยับตัวขึ้นลง ส่วนนั้นของเราเสียดสีกันแบบไม่มีอะไรกั้น ความรู้สึกจึงพรั่งพรูหลั่งไหลออกมาตามกามอารมณ์

"อ่าส์ มึงทำแบบนี้แล้วโครตดูดีเลยว่ะ"

"ฮะๆ กูมีอะไรจะบอก"

"ว่าไงครับ"

"กูไม่เคยมีแฟนเรื่องจริง แต่วันไนท์สแตนด์...อึก! "

"ทำไม กูเด็ดกว่าพวกนั้นอีก"

"อย่าขยับแรงดิวะ วันไนท์ก็คือวันไนท์ กูไม่เคยสานต่ออยู่แล้ว ที่ผ่านมาก็บอกไม่ใช่เหรอว่าไม่มีแฟนน่ะ แต่ไม่ได้บอกเรื่องวันไนท์มึงเลยคิดว่าไม่มีสินะ อ๊า! " ผมทุบหลังซันดังปึก! ตัวผมสั่นอยู่บนร่างเขาด้วยแรงกระแทกจากด้านล่าง ถึงไม่ถูกสอดใส่ก็รู้เลยว่าโดนคงจะหนักแน่ๆ รู้สึกหมดแรงซะดื้อๆ เลยว่ะ

"พูดต่อสิ"

"จริงๆ กูเคยมีคนสนิทคนหนึ่ง ความสัมพันธ์คล้ายแฟนแต่ไม่ใช่ ยังไงอดีตก็คืออดีตแหละ ปล่อยมันไปเถอะ"

"แล้วก็ กูก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไปนักหรอก อารมณ์อยากเอาผู้หญิงก็มีอยู่แล้ว จะบอกว่าทุกคนไม่มีอารมณ์ก็ไม่ถูก อื้อ"

ริมฝีปากถูกฉกฉวยไป ก่อนนิ้วยาวจะแตะกลีบสีสวย ผมได้สติแทบจะทันที รีบลุกออกไปแต่ก็ถูกมือใหญ่รั้งเข้ามานั่งที่เดิม

"จะไม่ทำมากกว่านี้ก็ได้ ขอโทษด้วย" ผมครางอืมและปล่อยให้เขาทำต่อโดยที่ไม่ปริปากเล่าอะไรอีก

"จำไว้เลยนะ ที่ยอมให้ทำแบบนี้เพราะเป็นมึง ถ้าไม่ใช่มึงกูก็ไม่ยอมขนาดนี้หรอก"

"เหรอ ดีใจว่ะ"

"เฮอะ ไม่เชื่ออะไรกูอีก งั้นฟังดีๆ กูไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับผู้ชาย ไม่-เคย"

"กูผู้ชายคนแรก? "

"คนที่ล้านมั้ง บอกขนาดนี้แล้วยังฟังไม่รู้เรื่องอีก"

"หึ" ยิ้มออกสักที

ซัน...ถ้าไม่ใช่มึง กูไม่ยอมทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด

ถ้าไม่ใช่มึง กูไม่มีทางบอกเรื่องที่ถามได้ เพราะมันเป็นเรื่องที่ส่วนตัวมากๆ

ถ้าไม่ใช่มึง กูคงไม่บอกว่าเคยมีอะไรกับผู้หญิงมาแล้ว กูไม่ได้เป็นคนใสๆ อย่างที่มึงและคนอื่นคิด

ทั้งหมดนี่คือการเชื่อใจ ถ้าไม่เชื่อใจกูจะไม่บอกใครทั้งนั้น เพราะเชื่อใจไง

คบกันแล้วก็ขอให้ไปได้เรื่อยๆ แล้วกัน

"คิดอะไรอยู่"

"คิดถึงมึง"

"หึ น่าฟัด" ซันฝังจมูกลงบนแก้ม ก่อนจะจุ๊บปากผมซ้ำๆ

"กูชอบนะที่มึงจุ๊บซ้ำๆ แบบนี้ น่ารักดี" ยิ้ม

"กูก็ชอบที่มึงเปิดเผยอะไรแบบนี้เหมือนกัน"

"อืม"

"อืม"

หลังจากรู้ว่าผมชอบแบบไหน เขาก็กดจูบย้ำๆ อยู่แบบนั้นทั้งวัน

ขอบคุณที่ชอบคนไม่เคยมีความรักแบบกู

"รักนะ ไอ้ส้นตีน"

"ยังวอนโดนตีนเหมือนเดิมสินะ"

"อยากแดกไหมล่ะ"

"อยาก ถ้าเป็นมึง กูแดกได้ทั้งตัวเลย"

-end-

Talk : จบลิ้วววววว ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ

เรื่องนี้จะมีตอนพิเศษที่จะทยอยออกมาเรื่อยๆ และแน่นอน มี nc งับ เราจะแยกตอนที่มีกับไม่มีกำกับไว้นะคะ นักอ่านท่านใดที่ไม่ค่อยชอบncจะได้เลือกได้ถูก

แล้วก็ขอฝากผลงานของเราด้วยนะคะ ^-^

แพลนจะเดินหน้านิยายเรื่องต่อไปคือ...

'ตามติดชีวิตรุ่นพี่หลายบุคลิก' ค่า ไปติดตามความน่ารักของน้องฟองกับพี่พิวกันได้เลยน้า

จิ้มลิงก์ได้เลยงับ

https://www.readawrite.com/c/3d49c88512660cba3ede827f782130f6