เช้าวันนี้อากาศหนาวเย็นมาก อุณหภูมิเพียงแค่สององศาเซลเซียสเท่านั้น...
ซันสะบัดผ้าห่มปัดฝุ่นบนที่นอนมาทางผม ช่วงนี้ยิ่งหนาวๆ อยู่ ครั้งแรกไม่ว่าอะไร แต่ครั้งต่อไป...
"ซี๊ดดดด หนาวไอ้เวร พอๆ อย่าสะบัด หยุด! ซี๊ดดดด บอกว่าหยุดดดด" ดึงผ้าห่มคลุมหัว
"ไปอาบน้ำ"
"ไม่เว้ย หนาว! "
"เมื่อวานมึงก็ไม่อาบ"
"ทำไมช่วงนี้มึงรักสะอาดจังห๊ะ ไม่อาบวันสองวันเอง"
"ถ้าเป็นแต่ก่อนไม่ว่าอะไร แต่ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว อย่าดื้อกับแฟนดิ" มุดออกจากผ้าห่ม
"โห มึงนี่..." กล้าพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำ ตอนนั้นแค่อยากจะแกล้งเล่นเฉยๆ หรอก แต่ในใจก็ไม่อยากให้ไปนั่นแหละ
"โหอะไร งั้นแสดงว่าที่พูดกับแม่กูตอนนั้นมึงโกหกเหรอ" มันแค่ปุบปับเกินไป ตอนนั้นก็ไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงไปจุ๊บกลับ ...ก็แค่ไม่อยากให้ซันไปเท่านั้นเอง
"อึก" อย่าทำหน้าสลดแบบนั้นสิ สะอึกเลยเนี่ย
"ใช่จริงๆ สินะ"
"เปล่า! " ทำไมต้องตอบทันทีด้วยวะ ปากเวร
"เปล่าแล้วทำไมไม่เชื่อฟัง"
"ก็..."
"ก็? "
"ก็มันหนาวนี่ ตอนนี้ยังหนาวอยู่เลย ขอนอนต่อได้ไหมล่ะ"
"ไม่"
"งั้นเลิกกัน"
"ไซเรน"
"อะไร อยู่ๆ มาพูดเสียงเรียบๆ ใส่กันแบบนี้"
"อย่าพูดคำนั้นออกมาง่ายๆ ได้ไหม เรื่องพวกนี้กูซีเรียสนะ"
"คำไหน"
"คำว่าเลิกกัน ถ้าออกมาจากปากมึงอีก..." ซันเว้นช่วง เคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ "กูไม่ปล่อยมึงไปง่ายๆ แน่"
บ้า... ไม่เคยเห็นด้านนี้ของมันเลยว่ะ ทำไมใจเต้นแปลกๆ
"เลิกกัน"
":) " เขายิ้มเย็น ผมยิ้มแห้ง พูดเสียงสองเสียงสาม
"เลิกทะเลาะกันเถอะเนอะ เดี๋ยวเรื่องมันบานปลายไปใหญ่ เค้าจะลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยครับแด๊ด" ยิ้มเย็นผันแปรเป็นยิ้มหวานในเสี้ยววิ พอเห็นเจ้าตัวทำหน้าทำตาพึงพอใจแล้วก็ได้แต่ลุกไปอาบน้ำด้วยร่างอันสั่นเทา
ซ่าาาาา
หยาดน้ำเย็นจากฝักบัวโปรยปรายกระทบกับร่างกายอุ่นด้วยหยดอันแสนเย็นเยือก
ไม่เข้าใจหรอกว่าอายุเท่ากันทำไมถึงอยากให้เรียกแด๊ดนัก มันอยากเป็นพ่อผมเหรอวะ สรุปอยากเป็นพ่อหรือเป็นแฟน
ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกนี้เรียกอะไร ชอบ? รัก? ก็คนไม่เคยมีความรักความชอบมาก่อน แล้วแบบที่รู้สึกอยู่นี่มันเรียกอะไรกันนะ
ถ้าเป็นคนอื่นบอกอะไรก็คงไม่ยอมฟังหรือทำตามง่ายๆ
ถ้าเป็นคนอื่นจะไปซบไปกวนตีนก็ทำไม่ลง
ถ้าเป็นคนอื่นจะให้ฟีลความรู้สึกแบบเดียวกับซันมันก็ทำไม่ได้
กึก
ผมพันผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอว ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ เดินไปหยิบเสื้อกับกางเกงมาสวม
ทุกอริยาบทอยู่ในสายตาของซันทั้งหมด
...รู้ได้ไงน่ะเหรอ มองผ่านกระจกก็เห็นหมดแล้วโว้ย
ตุ้บ!
"มองทำควยไร ของตัวเองไม่มีให้มองรึไง" //ปาเสื้อใส่
"มองเฉยๆ ก็ไม่ได้เหรอ" รับเสื้อ//โยนใส่หน้าคืน
"ก็ได้อยู่หรอก ถ้าไม่จ้องด้วยสายตาแบบนั้น" //รับ
"แบบไหน"
"แบบที่มึงมองอยู่เนี่ย ลามกว่ะ" รีบใส่เสื้อดีกว่า
"อยากกินอะไรไหม จะพาออกไป"
"พูดจริงพูดเล่น"
"จริง" ผมยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว บ่งบอกว่าดีใจมากแค่ไหน ไม่ได้ออกไปนานแล้ว ในที่สุดก็ได้!
"งั้นพาไปเซเว่นก่อนนะ สกินแคร์จะหมดแล้ว" ซันพยักหน้ารับ ขับรถตรงดิ่งไปยังเซเว่น
ผมเลือกซื้อมาหลายอันเลย กว่าจะละจากสกินแคร์มาได้ก็หันมาสนใจของกินต่อ
หลังเลือกซื้อเสร็จ เราตรงไปนั่งแกะของกินที่สวนสาธารณะต่อ
"อย่างกับปิกนิกเลย"
"เดตต่างหาก"
"คบกันแล้วก็เดตได้เหรอ ไม่ใช่ต้องเดตก่อนคบกันหรอกนะ"
"คบแล้วก็เดตได้" ซันว่าพลางเอื้อมมือมาบีบจมูกบิดไปบิดมา ก่อนใช้มือขนาบข้างโอบแก้มทั้งสองข้างของผม
"อายคนบ้างเถอะ" ผมว่าเอือมๆ มองคนแถวนั้นที่จ้องผมกับซันตาเป็นมัน
"อายอะไร ก็แฟนกันจริงๆ "
จุ๊บหน้าผาก
"ไม่อายหรอก"
จุ๊บจมูก
"ช่างหัวคนอื่นดิ"
จุ๊บแก้ม
"ไม่ต้องไปสน"
จุ๊บเปลือกตา
"กูชอบมึงนะ"
จุ๊บปาก
"พอเถอะ =-="
"มึงโครตน่ารักเลย"
"เออ"
"ตอนอยู่นู่นกูคิดถึงฉิบหาย"
"อ่อ"
"อยากกลับมาหาใจแทบขาด"
"ขาดไปเถอะ"
"เย็นชาว่ะ"
"นี่สวนสารธารณะ เดี๋ยวเด็กมาเห็นทำไง ผู้ใหญ่ไม่อะไรหรอก แต่เด็กอะ"
"เข้าใจแล้ว งั้นไปนั่งที่อื่นกัน" ซันจูงมือถือของ พาผมมาที่ลับตาคน
"จะฆ่าอำพรางศพกูเหรอ ตรงนี้ไม่มีคนเลยนะ"
"ก็มึงอายเด็กไม่ใช่รึไง ตอนนี้ไม่ต้องอายแล้ว จุ๊บๆ คืนหน่อยดิ"
ผมได้ยินเสียงเอฟเฟคทิพย์ปิ๊งๆ ดังออกมาจากตาของซัน เจ้าตัวทำหน้าทำตาแพรวพราวท่ามกลางแดดอุ่นที่เริ่มทลายความหนาว แสงอ่อนสาดส่องครึ่งใบหน้า เขาขยับเข้ามาใกล้ ไล้ริมฝีปากผมอยู่อย่างนั้น ผมขยับองศาหน้ารับ รุกล้ำปากของเขาละเมียดละไม ตอนนี้รู้เลยว่าเจ้าตัวยิ้มแป้นอยู่แน่นอน
"ในที่สุดก็จูบตอบแล้ว วันนี้โครตคุ้มเลย" ซันว่าแล้วฝังจมูกลงบนแก้ม คลอเคลียไปมา กว่าจะละออก "จะบอกอะไรบางอย่าง"
"ว่า"
"ตอนที่บอกว่ากูยังไม่รู้จักมึงดีพอน่ะ จริงๆ กูรู้อยู่แล้ว แค่ไม่พูด"
"ห๊ะ"
"อือ รู้เกือบหมดเลย ยกเว้นจิตใจมึง"
"ไปรู้ได้ไง"
"รู้แล้วกันครับ คุณซาน"
"นี่..." อึ้ง ไม่คิดว่าจะรู้ชื่อจริงๆ ของผม
แท้จริงแล้วเรื่องนี้ถูกเก็บเป็นความลับตั้งแต่เด็กของผมกับครอบครัว ไม่มีคนนอกคนไหนรู้เลยด้วยซ้ำ
"คุณซานครับ มีอะไรจะแก้ตัวไหม สิ่งที่ทำตอนนั้นน่ะ"
"เรื่องไหนล่ะ" ยิ้ม
"เรื่องที่ทำให้ใจผมหายน่ะสิ มันไปอยู่กับมึงหมดเลย" ซันเข้ามาใกล้ ผลักผมล้มนอนกับเสื่อ
"จะรับผิดชอบยังไงครับ"
"...."
"ไซเรน"
"อะไร"
"ช่างมันเถอะ ถ้าไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น กูก็จะไม่ขุด" ผมสูดหายใจเข้าลึก จับไหล่ทั้งสองข้างของซันไว้แน่น
"อย่ารู้มากได้ไหม เดี๋ยวเดือดร้อนเอานะ"
"ก็อยากรู้อะไรที่มันเกี่ยวกับแฟนไง แฟนก็รู้เรื่องของกูนานแล้วนี่" ลมหายใจสะดุดกึกไปเสียดื้อๆ
"อันนี้ก็รู้ด้วยเหรอ"
"ทำไมจะไม่รู้ล่ะ" ซันดึงมือทั้งสองข้างของผมออกจากไหล่ กดข้อมือผมไว้บนศีรษะ
"หึ มึงก็ไม่ธรรมดานะเนี่ย"
"มึงก็ด้วย"
"ขอบคุณที่ชม เป็นเกียรติ์อย่างยิ่งที่ได้พบขาใหญ่ประจำซอย"
"ซอยที่ไหน ทั้งเมืองต่างหาก"
"จ้าๆ "
"ดีใจที่ได้รู้จัก คุณหนูซาน"
"หนูพ่อง"
"คุณชาย"
"เออ"
"งั้นต่อจากนี้เรามาเรียนรู้กันนะครับ"
"พอคบกันแล้วมึงก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยว่ะ ว่าไหม"
"หึ"
"แต่ก่อนนั้นอะ จะปล่อยกูดีๆ ไหม"
"ขอจุ๊บทีสิที่รัก"
"อี๋ ที่รักบ้านมึงสิ"
จุ๊บ
"ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ก็จุ๊บนี่ น่ารักจริงๆ "
เย็นวันหนึ่ง
อืดดดด
"ฮัลโหล"
" (ครับ มีคนแฮกเอาข้อมูลคุณชายไปครับ) "
"ใคร"
" (เป็นหัวหน้าที่คุมแถวชานเมืองทางตอนใต้ทั้งหมดครับ คนคนนี้มีความสามารถมาก แต่ดูแล้วเขาจงใจทิ้งร่องรอยไว้ครับ) "
"ส่งมาให้กูดู"
" (ครับ) "
เย็นวันหนึ่งของอีกฝ่าย
" (หัวหน้าครับ! ได้เบาะแสมาใหม่ครับ) "
"เอามาดู"
เกี่ยวกับไซเรน...
"ซานเหรอ ไซเรน...ซาน เป็นไปได้เหรอวะ"
"แดกข้าวได้แล้วลูกชาย! ลงมากินเดี๋ยวนี้!!! "
"ไปแล้วครับบบ"
Talk : เอ่าาาาาา ยังไงอะครับ ยังไงอะครับบบบ
ตอนที่แล้วมันสั้นไป ตอนนี้เอาไปยาวๆ
พวกเขาเป็นอะไรกันนะ~
เตรียมใจไว้เลยทุกโคนนนน อาจจะมีจุดพีคคค
ไม่มีคอมเม้น